Alles waar ik mijn hele leven voor leefde. Waarvoor ik mijn school had verkwanseld. Waar ik ooit van droomde. Het was klaar. Vier jaar nadat de droom uitkwam, viel ik van de roze wolk.
Op het terras van Hotel Van der Valk in Assen vertelde de technisch manager van FC Groningen dat mijn contract niet werd verlengd. Ik paste niet meer in de toekomstplannen van de club en mijn plaats werd ingenomen door iemand anders. Ze hadden geen vertrouwen dat ik mij verder zou ontwikkelen richting een volwaardig keeper van het eerste elftal.
Met de letterlijke woorden: “Je bent niet goed genoeg!”
Ik koester geen wrok, haatgevoelens of iets tegen die ene manager, maar het horen van “je bent niet goed genoeg” doet pijn en heeft me (te) lang achtervolgt.
Sinds dat moment heb ik besloten dat ik me niet meer op die manier laat behandelen. Achteraf, met de wetenschap van nu, had ik het ook niet zo moeten laten gebeuren. Ik ben als medewerker van de club namelijk zo goed als dat jij me laat zijn. Dus als jij wilt dat ik het beter doe, leer het me dan. Als jij vind dat ik andere keuzes moet maken, zeg het me dan. En als ik niet luister, zorg er dan voor dat ik ga luisteren. Als jij vind dat ik tekort schiet, geef me dan de tools en faciliteer me, zodat ik kan handelen naar jouw maatstaven. Ik stak er tijd en energie in. Vanaf mijn zesde tot mijn vierentwintigste. Dag en nacht. Ik heb alles gedaan wat binnen mijn mogelijkheden lag om mijn eigen topniveau te bereiken. De trainers van toen hebben me niet meer kunnen leren dan dat. Heb je weleens gedacht aan wat er nog meer nodig zou zijn om een jonge jongen op een hoger niveau te krijgen?
Je koos de gemakkelijke weg. Zoals dat gaat ik de harde voetbalwereld. Zo gaat het ook vaak in het bedrijfsleven. Afscheid nemen is sneller en makkelijker dan investeren in de juiste hulp. Maar verwacht met amateurbegeleiding geen Champions League prestaties.
De wereld is hard en destijds had ik geen weerwoord. Ik liet het gebeuren maar de woorden “je bent niet goed genoeg” brandden nog jaren in mijn ziel.
Bij alles wat ik deed, nam de onzekerheid de overhand en kwamen telkens die vijf woorden weer naar boven. Dat lag niet aan die ene manager. Het is een pijn die ik vanaf mijn jeugd al met me meedraag. Die vijf woorden had ik namelijk al een behoorlijk aantal keren eerder gehoord.
Ik ben opgegroeid met de slogan: "Als je voor een dubbeltje geboren bent, wordt je nooit een kwartje."
Guess what, inmiddels ben ik een tientje! Trots op waar ik nu sta, wat ik doe, hoe ik mensen vooruit help richting succes, wetende dat ik anderen nooit zo zal behandelen als dat ik zelf behandeld ben!
Het zal allemaal uit bescherming geweest zijn en iedereen had er zijn bedoelingen mee, maar uit mijn mond zal nooit iemand die vijf verschrikkelijke woorden horen.
Als jij nu op het punt staat om iemand de laan uit te sturen, denk dan nog één keer na. Wat is je eigen rol hierin? Weet dat je een mens met gevoel de laan uit schopt. Is er nog een andere oplossing te bedenken om elkaar verder te helpen? Misschien kan het inschakelen van een derde verhelderend werken.
En als dat niet zo is … En je neemt afscheid …
Hoe ga jij daar dan mee om?
Doe je er alles aan om ze een goed gevoel mee te geven?
Help je ze misschien naar een nieuwe werkomgeving?
Of laat je ze aan hun lot over?
Geef je ze een trap na?
Vertel je ze dat ze niet goed genoeg zijn?
Met het uitspreken van de woorden “Je bent niet goed genoeg”, zeg je eigenlijk dat je zelf de capaciteiten niet hebt om dat te bieden wat nodig is om het talent volledig te laten bloeien (lees deze zin nog maar eens).
Ieder jaar worden te veel mensen aan de kant gezet met deze boodschap.
Als we daar nu eens mee stoppen en elkaar helpen in plaats van de grond in te trappen ten gunste van die ene euro. Dan mag je daarna thuis aan je partner vertellen dat je succesvol bent. En geen seconde eerder.
Succesvolle groet,
Dennis Schomaker